آیه ولایت
آيه ولايت
يکي از آيات قرآن که دلالت قوي بر امامت و خلافت امام اميرالمؤمنينعليه السلام دارد آيه «ولايت» است. خداوند متعال ميفرمايد:
(إِنَّما وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَهُمْ راکِعُونَ)؛ [1]
«همانا سرپرست و وليّ شما تنها خداست و پيامبر او و آنها که ايمان آوردهاند، همانها که نماز را بر پا ميدارند و در حال رکوع زکات ميدهند.»
اين آيه گرچه با رواياتي که در کتب فريقين در ذيل آن آمده از دلالت خوبي بر امامت حضرت عليعليه السلام برخوردار است، ولي از آنجا که بر خلاف عقيده اهل سنّت است درصدد تشکيک در دلالت قطعي آن برآمدهاند. اينک به بررسي همه جانبه اين آيه شريفه ميپردازيم.
استدلال آیه به ولایت علی بن ابیطالب
دیدگاه اهل سنت و مقصود از ولایت نزد ایشان
اجماع مفسران بر شان نزول آیه ولایت در شان امیر المومنین
راویان حدیث پیرامون آیه ولایت (از صحابه و از عام)
کیفیت اسدلال بر امامت از طریق آیه ولایت
