دوستي اهل بيت در روايات
دوستي اهل بيت در روايات
در روايات فريقين همانند قرآن کريم به طور صريح بر محبّت اهل بيتعليهم السلام تأکيد شده است که به برخي از آنها اشاره ميکنيم:
>وادار نمودن بر دوستي اهل بيت
>دوستي اهل بيت دوستي رسول خداست
>حب اهل بيت اساس ايمان است
>حب اهل بيت عبادت است
>دوستي اهل بيت نشانه ايمان است
>دوستي اهل بيت نشانه پاکي ولادت
>سؤال از دوستي اهل بيت در روز قيامت
وادار نمودن بر دوستي اهل بيت
رسول خداصلي الله عليه وآله ميفرمايند: «ادبّوا أولادکم علي ثلاث خصال: حبّ نبيّکم، وحبّ أهل بيته، و قراءة القرآن»؛[1] . «اولاد خود را بر سه خصلت تربيت کنيد: دوستي پيامبرتان، دوستي اهل بيتش، و قرائت قرآن.»
اميرالمؤمنينعليه السلام فرمود: «أحسن الحسنات حبّنا، و أسوأ السيئات بغضنا»؛[2] «بهترين نيکيها حبّ ما، و بدترين بديها بغض ما اهل بيتعليهم السلام است.»
[1] کنز العمال، ج 16، ص 456، ح 45409؛ فيض القدير، ج 1، ص 225، ح 331.
[2] غرر الحکم، ج 1، ص 211، ح 3363.
دوستي اهل بيت دوستي رسول خداست
رسولخداصلي الله عليه وآله فرمود: «أحبّوا اللَّه لما يغذوکم من نعمه، وأحبّوني لحبّ اللَّه، و أحبّوا أهل بيتي لحبّي»؛[1] «خدا را دوست بداريد به جهت آنکه از نعمتهايش به شما روزي ميدهد. و مرا نيز به جهت دوستي خدا دوست بداريد، و اهل بيتم را به جهت دوستي من دوست بداريد.»
زيد بن ارقم ميگويد: در خدمت رسول خداصلي الله عليه وآله بودم که ديدم فاطمه زهراعليها السلام داخل حجره پيامبرصلي الله عليه وآله شد، در حالي که با او دو فرزندش حسن و حسين بودند، و عليعليه السلام نيز پشت سر آنان وارد شد، پيامبرصلي الله عليه وآله به آنان نظر کرده و فرمود: «من أحبّ هؤلاء فقد أحبّني، و من ابغضهم فقد أبغضني»؛[2] «هر کس اينان را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس که اينان را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است.»
امام صادقعليه السلام فرمود: «من عرف حقّنا و أحبّنا فقد أحبّ اللَّه تبارک و تعالي»؛[3] «هر کس حق ما را شناخته و ما را دوست بدارد در حقيقت خداوند تبارک و تعالي را دوست داشته است.»
[1] سنن ترمذي، ج 5، ص 664، ح 3789؛ مستدرک حاکم، 3، ص 150.
[2] ترجمه امام حسينعليه السلام از تاريخ دمشق، ج 91، ص 126.
[3] کافي، ج 8، ص 112، ح 98.
حب اهل بيت اساس ايمان است
رسولخداصلي الله عليه وآله فرمود: «أساس الإسلام حبّي و حبّ أهل بيتي»؛[1] «اساس اسلام، دوستي من و اهل بيت من است.»
و نيز فرمود: «لکلّ شيء أساس، و أساس الإسلام حبّنا أهل البيت»؛[2] «براي هر چيزي اساسي است و پايه اسلام حبّ ما اهل بيت است.»
[1] کنز العمال، ج 12، ص 105، ح 34206؛ در المنثور، ج 6، ص 7.
[2] المحاسن، ج 1، ص 247، ح 461.
حب اهل بيت عبادت است
رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: «حبّ آل محمّد يوماً خير من عبادة سنة، و من مات عليه دخل الجنّة»؛[1] «يک روز دوستي آل محمّد، بهتر از يک سال عبادت است، و کسي که بر آن دوستي بميرد داخل بهشت ميشود.»
[1]
نور الابصار، ص 127؛ کافي، ج 2، ص 46، ح 3.
دوستي اهل بيت نشانه ايمان است
رسولخداصلي الله عليه وآله فرمود: «لا يؤمن عبد حتّي أکون أحبّ إليه من نفسه، و أهلي أحبّ إليه من أهله، و عترتي أحبّ إليه من عترته، و ذاتي أحبّ إليه من ذاته»؛[1] «هيچ بندهاي ايمان کامل پيدا نميکند، مگر در صورتي که من دوستداشتنيتر نزد او از خودش باشم، و نيز اهل بيتم از اهلش محبوبتر، و عترتم از عترتش دوست داشتنيتر و ذاتم از ذاتش محبوبتر باشد.»
[1] المعجم الکبير، ج 7، ص 86، ح 6416؛ امالي صدوق، ص 274، ح 9.
دوستي اهل بيت نشانه پاکي ولادت
پيامبرصلي الله عليه وآله اشاره به عليعليه السلام کرد و فرمود: «أيّها الناس إمتحنوا أولادکم بحبّه، فإنّ عليّاً لايدعو إلي ضلالة، و لا يبعد عن هدي، فمن أحبّه فهو منکم، و من أبغضه فليس منکم»؛[1] «اي مردم! اولاد خود را به دوستي علي امتحان نماييد، زيرا او شما را گمراه نميکند و از هدايت دور نميسازد. پس هر يک از اولاد شما که علي را دوست بدارد از شماست، و هر کدام که او را دشمن بدارد از شما نيست.»
اميرالمؤمنينعليه السلام فرمود: در وصيّتي که پيامبرصلي الله عليه وآله به اباذر کرده آمده است: «يا أباذر! من أحبّنا أهل البيت فليحمد اللَّه علي أوّل النعم. قال: يا رسول اللَّه! و ما أوّل النعم؟ قال: طيب الولادة، انّه لا يحبّنا إلّا من طاب مولده»؛[2] «اي اباذر! هر کس ما اهل بيت را دوست دارد بايد بر اوّلين نعمت، خداوند را ستايش نمايد. ابوذر عرض کرد: اي رسول خدا اولين نعمت چيست؟ فرمود: نيکي ولادت، زيرا دوست ندارد ما را مگر کسي که ولادتش پاک است.»
[1] ترجمه امام عليعليه السلام از تاريخ دمشق، ج 2، ص 225، ح 730.
[2] امالي صدوق، ص 455.
سؤال از دوستي اهل بيت در روز قيامت
رسولخداصلي الله عليه وآله فرمود: «أوّل مايُسأل عنه العبد حبّنا أهل البيت»؛[1] «اولين چيزي که در روز قيامت از بنده سؤال ميشود، دوستي ما اهل بيت است.»
و نيز فرمود: «لا تزول قدما عبدٍ يوم القيمة حتّي يُسأل عن أربع: عن عمره فيما أفناه، و عن جسده فيما أبلاه، وعن ماله فيما أنفقه ومن أين کسبه، وعن حبّنا أهلالبيت»؛[2] «روز قيامت بنده قدم از قدم برنميدارد تا آنکه از چهار چيز سؤال شود: از عمرش که در چه راهي صرف کرده، و از بدنش که در چه راهي به کار گرفت، و از مالش که در چه راهي خرج کرده و از کجا به دست آورده است، و از دوستي ما اهل بيت.»
[1] عيون اخبار الرضاعليه السلام، ج 2، ص 62، ح 258.
[2] المعجم الکبير، ج 11، ص 102، ح 11177.
