اولي و سزاوارتر در محبت

زعبي در اعتراضي ديگر مي‏گويد: «شيعه بعد از آن‏که (مولي) را به معناي اولي گرفتند آن را به «تصرّف» نسبت داده و آن کلمه را به معناي اولي به تصرف معنا کرده‏اند، چرا ارتباط آن را به محبّت نداده‏اند؟».[1] .

پاسخ:

اولاً: در قرآن کلمه «مولي» در معناي «متصرف در امر» به کار رفته است. خداوند متعال مي‏فرمايد: «وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاکُمْ».[2]  فخر رازي در تفسير خود «مولي» را به معناي آقا و متصرّف معنا کرده است.[3] .

نيشابوري نيز در ذيل آيه «ثُمَّ رُدُّوا إِلَي اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ»،[4]  کلمه «مولي» را به معناي متصرف گرفته، مي‏گويد: «آنان در دنيا تحت تصرفات موالي باطل بوده‏اند».[5] .

ثانياً: ثابت شد که «مولي» به معناي متولّي امر به کار رفته است و فرقي بين متولّي و متصرّف نيست.

ثالثاً: کلمه «مولي» به معناي «مليک» آمده، و معناي آن همان متصرف در امور است.

رابعاً: در جاي خود به اثبات رسانديم که حديث غدير با معناي محبّت سازگاري ندارد، و تنها معناي مناسب با آن «متصرف در امور» و «متولّي» است.

 

 [1] البيّنات.

[2] سوره حج، آيه 78.

[3] تفسير رازي، ج 23، ص 74.

[4] سوره انعام، آيه 62.

[5] تفسير نيشابوري، ج 7، ص 128.