سؤال: آيا طبق گفته ابن تيميه روايت «علىٌ مع الحق والحقّ معه»، جعلى و ساختگى است؟!


جواب: او مى گويد:
اين حديث كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) گفته است : «عليٌّ مع الحقِّ والحقُّ معه يدورُ حيثُ دارَ ولن يَفتَرِقا حتّى يَرِدا عليَّ الحوضَ» [على با حقّ و حقّ با على است ، هر كجا على باشد حقّ همانجاست ، و هرگز از هم جدا نمى شوند تا هر دو در حوض كوثر بر من وارد شوند] ، از بزرگترين دروغ ها و نادانى هاست ; زيرا أحدى اين روايت را خواه به سند صحيح يا ضعيف از پيامبر نقل نكرده است . آيا دروغگوتر از راوى آن ـ يعنى علاّمه حلّى ـ يافت مى شود كه آن را به اصحاب و علما نسبت مى دهد در حالى كه از هيچ يك از آنان چنين روايتى نقل نشده است؟! پس اين از آشكارترين دروغ هاست . باز اگر گفته مى شد كه بعضى از اصحاب آن را نقل كرده اند ، و ممكن است صحيح باشد، امكانش هست ، ولى چنين چيزى وجود ندارد بلكه دروغى است كه به پيامبر نسبت داده شده و حضرت از آن منزّه است(1) .
در پاسخ پاسخ مى گوييم: امّا حديث ياد شده : آن را محدّثان و بزرگان زيادى نقل نموده اند ; از جمله : خطيب در «تاريخ» ; حافظ ابن مردويه در «مناقب» ; سمعانى در «فضائل الصحابة» ; ابن قتيبه در «الإمامة والسياسة» ; زمخشرى در «ربيع الأبرار»(2) . و با توجّه به اينها وى چگونه ادعا مى كند كه اصلاً كسى از اصحاب و علما آن را نقل نكرده است؟!
از او مى پرسيم چرا اين كلام نمى تواند صحيح باشد؟! آيا در آن محالى عقلى ـ همچون اجتماع نقيضين يا ارتفاع آن دو يا اجتماع ضدّين و يا اجتماع مثلين ـ وجود دارد؟!
گويا به زعم او حقيقت علوى شايستگى آن را ندارد كه حقّ دائر مدار او و او دائر مدار حقّ باشد .
(كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ)(3) [سخن بزرگى از دهانشان خارج مى شود!].
و با سند صحيح اين فرمايش پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) ثابت شده(4) است كه روز غدير خم فرمود : «اللّهمّ والِ مَن والاه وَعَادِ مَن عَاداه . . . وأدِرِ الحقَّ مَعَهُ حيثُ دَارَ» [خدايا دوست بدار دوستدار او را و دشمن بدار دشمنان او را . . . و حق را دائر مدار او قرار بده] .
و رازى در تفسيرش(5) مى گويد :
و امّا اينكه على بن ابى طالب «بسم الله الرحمن الرحيم» را بلند مى گفته ، به تواتر ثابت شده است و هر كس در دينش به على بن ابى طالب اقتدا كند به راستى هدايت شده است ، و دليل اين سخن فرمايش پيامبر(صلى الله عليه وآله)است كه فرمود : «اللّهمّ أدرِ الحقَّ مع عليّ حيثُ دارَ» [خدايا حقّ را هر جا كه على مى گردد ، بگردان] .(6)

 

1 ـ منهاج السنّة 2 : 167 ، 168 .
2 ـ تاريخ بغداد 14 : 32 ; الإمامة والسياسة 1 : 68 [1/73] ; ربيع الأبرار [1/828] .   6 ـ كهف : 5 .
3 ـ مراجعه شود : الفروق اللغویة و شهرستانى در نهاية الاقدام : 493 آن را با همين لفظ روايت كرده است .
4 ـ تفسير الكبير 1 : 111 [1/205] .
5ـ شفیعی شاهرودی،  گزيده اى جامع از الغدير، ص 310.