سؤال: آيا همان طور كه ابن تيميه مى گويد شيعيان به دروغگويى شهره هستند؟


جواب: او مى گويد:
همه علما يكپارچه معتقدند كه دروغ در ميان شيعه نسبت به ساير مسلمانان بيشتر رواج داشته و آشكارتر است ; به همين دليل صاحبان صحاح همچون بخارى از هيچ يك از قدماى شيعه مثل عاصم بن ضمرة و حارثِ أعور و عبدالله بن سلمة و امثال آنها با اينكه بهترين هاى شيعه و برگزيدگانشان مى باشند ، روايتى نقل نكرده اند(1) .
در جواب مى گوييم: به راستى كه با مراجعه به كتاب «منهاج السنّة» و كتاب «الفِصَل» و كتابهايى كه در سِخافت مانند اين دو كتاب مى باشند، براى ما با برهان صادق آشكار مى گردد كه كداميك از دو گروه دروغش فراوان تر است، ما يا آنها؟
و شگفت انگيزترين دروغ اين آقا اين است كه مى گويد : صاحبان صحاح از شيعه روايت نكرده اند ، در حالى كه ـ آن گونه كه در جاى خود اشاره شده(2) ـ سراسر صحاح ششگانه اهل سنّت پر از روايات قدماى شيعه از صحابى گرفته تا تابعان و مشايخ ديگر مى باشد .(3)

 

 

1 ـ منهاج السنّة 1 : 15 .
2 ـ سيد عبدالحسين شرف الدين، المراجعات، نامه شانزدهم
3. شفیعی شاهرودی، گزيده اى جامع از الغدير، ص 296.