بررسی آیه مباهله
آيه مباهله
از جمله آياتي که اشارهاي به فضايل اهل بيتعليهم السلام دارد، آيه معروف به «مباهله» است. خداوند متعال خطاب به پيامبرش ميفرمايد:
(فَمَنْ حَاجَّکَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَکُمْ وَنِساءَنا وَنِساءَکُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْکاذِبِينَ)؛ [1]
«هر گاه بعد از علم و دانشي که [درباره مسيح]به تو رسيده [باز] کساني با تو به محاجّه و ستيز برخيزند به آنها بگو: بياييد ما فرزندان خود را دعوت کنيم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنيم، شما هم از نفوس خود، آن گاه مباهله کنيم، و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.»
اينک در صدد بررسي روايات وارده در شأن نزول آيه برميآييم تا اين فضيلت را در حقّ اهل بيتعليهم السلام به اثبات رسانده و به شبهات مخالفان پاسخ دهيم.
[1]
سوره آل عمران، آيه 61.
احادیث مباهله و دلالت آن
